ب تو اندیشیدن را

عادتی ساخته ام بهر تنهایی خویش ,

مردمان میگویند :

دل به دل راه قشنگی دارد

 که درونش همه عشق است و وفا ,

و ندارد راهی به در بسته خاموش جفا ,

حال من میگویم :

 دل به دل راه ندارد هرگز !

به یقین دل به دل راه اگر داشت

تو می دانستی !

که دلم را به قشنگی نگاهت بستم

و چقدر محتاج نگاهت هستم باز

میدانستی که

ترک سبز غرورم از چیست

و چرا خانه دل بی تو تهی است

دل به دل راه ندارد هرگز ...

به یقین دل به دل راه اگر داشت

تو می دانستی ...